Wielertoerist

Facebook afgesloten. Urenlang chatten met mensen die me vragen hoe het gaat helpt niet echt om me beter te voelen. Lieve reacties doen me van de ene huilbui in de andere verglijden.
Mijn moed bij elkaar geraapt en spaghetti gemaakt voor de kinderen. Ze komen vanavond naar huis.
Dan naar de rechtbank een overtuigingsstuk ophalen.
Verzonken in gedachten voor een gesloten overweg. Piekeren over het werk. Net een brief van de mutualiteit gekregen. Ik heb geen recht op een bijkomende uitkering bij verminderde prestaties als ik niet volledig stop met mijn praktijk. Dus de beslissing is gevallen. Ik start weer aan  de volle 80% in loondienst maandag. We zien wel hoe het loopt.

Een driftig geklop op de autoruit. Door de bril en helm herken ik niet onmiddellijk de doornatte wielertoeriste die mijn aandacht trekt. Dan ...een wielermakker van haar. Iemand die ik zelf nog van vroeger ken.
Ik draai mijn raampje naar beneden. In sappig West-Vlaams ' Oe est mi joen?'  Ik aarzel, weet niet wat zij weet. Haal dan mijn schouders op en zeg 'niet te best'.
Ze zegt dat ze het gehoord heeft. Van een andere fietsmakker en docente van mijn vrouw. Dat ze iemand ontmoet had op de trein en ...'een smerige streek'. 'Nooit gedacht, ze sprak altijd zo vol liefde en zorg over jou', 'but shit happens'.  Ze hadden al veel aan me gedacht. Haar hadden ze alleen even aan de lijn gehad toen ze afhaakte voor de Mon Ventoux eind juni. Ze zei toen dat ze zich niet zo goed voelde. Persoonlijke problemen. Eerlijk gezegd dacht ze toen dat ik haar laten zitten had. Ze was toch veel uithuizig voor haar hobby, altijd op de fiets. Maar nee, zij had mij dus laten zitten. Dat had haar toch wel verrast.
Voor de rest niets van haar meer gehoord. Niet meer samen gefietst. Dat hoefde voor haar part ook niet meer. Zo behandel je geen mensen.
Ik slaag er niet in de tranen terug te dringen.
Gelukkig gaat de overweg open. Ze gaat me nog bellen.

Door een waas rijd ik verder. Telefoon van mijn zoon. Zijn laptop herstellen zal heel duur zijn dus heeft hij maar een nieuwe gekocht. En...ik hoef niet te koken. Hij is met zijn zus al spaghetti gaan eten in Gent.