Een vriendin aan de lijn. Of ik gezien heb dat mijn vrouw opnieuw haar profielfoto veranderd heeft. Ja?
Dat komt door haar. Ze had er de pest in en heeft een giftige sneer gegeven via de chat. Zou ze niet beter die foto van de hond verwijderen want dat was toch wel heel hypocriet. Hem missen nadat ze hem zelf gedumpt had?
Het schokt me.
Ik was ook geraakt toen ze de foto van de hond koos als profielfoto. Pijn omdat ik zelf niet gemist word. Zelf ontzettend missen. Terzelfdertijd heb ik er geen moment aan getwijfeld dat haar gemis echt was. De hond en zij. Dat is hoe ik haar ken.
Maar kende ik haar wel echt?
Ik heb heel deze nachtmerrie toch ook niet zien aankomen?
Het telefoontje laat me niet los. Ergens denk ik dat de reactie op de chat haar moet geraakt hebben. Zelfs al weet ik dat deze er gekomen is vanuit betrokkenheid met mijn verdriet en oprechte verontwaardiging, wringt het. Dit was niet nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten