Weekend

Een hele eerste werkweek achter de rug. Mijn lijf kan niet meer. Uitgeput.
Al bij al is het redelijk gegaan.
De collega's zijn heel lief en mijn baas gaf de boodschap dat ik zelf kon aangeven wat ik aan kon en wat niet. Het doet deugd dat mensen bezorgd zijn maar terzelfdertijd besef ik dat ik niet te lang op hun goodwill mag beroep doen. Ik moet er weer staan. Is het niet vandaag aan 100% dan moet het binnen dit en een paar weken toch weer ....
Tijdens de vergaderingen lukt het me gelukkig om wat eigen inbreng naar voren te brengen. Die wordt geapprecieerd.

Het appel dat het werk op me doet laat me niet meer toe om me over te geven aan de pijn van binnen. Die komt pas in volle hevigheid samen met de vermoeidheid naar boven als ik op de trein of in de wagen op weg naar huis zit.
Eens thuis is de kaars uit.
Alleen.

De week afgesloten door met een collega iets te gaan drinken. Even getwijfeld of ik dit zou doen. Ze is ook een goede vriendin en studiegenoot van mijn vrouw.
Maar ik heb nood aan een contact om even het immens besef van verlaten zijn te doorbreken en ze heeft het zelf voorgesteld.
Ik had voorzichtig uitgekeken naar de vrijdagavond. Me vastgehouden aan de idee dat de kinderen thuis zouden komen en er weer wat leven in huis zou zijn. Maar woensdag belde mijn dochter dat het 'dag (en nacht) van de jeugdbeweging' was en ze dus met de chiro op stap ging. Vrijdagochtend liet mijn zoon weten dat hij die avond en nacht moest werken.
Ik neem me weer voor om het van dag tot dag te bekijken. Hopen, uitkijken, plannen...het doet alleen maar pijn.

Dus iets gaan drinken. Ik ben eigenlijk doodmoe maar een lege eenzame avond thuis trekt ook niet echt aan. De collega is verliefd. Een man leren kennen en het klikt. Ze heeft er duidelijk een boost van gekregen. Het is leuk om haar te horen vertellen. Ook over haar vakantie en avonturen in Marokko.
Ze is er van overtuigd dat mijn vrouw me heel graag gezien heeft. Ze was altijd positief over me. Mijn idee dat liefde niet zo maar verdwijnt lijkt in haar beleving niet te kloppen. Als je verliefd wordt op een ander dan is er geen plaats meer voor liefde voor je partner. Zo eenvoudig is dat.
Ik weet niet wat ik hier moet over denken maar een discussie heeft geen zin. Ze bedoelt het goed.
Het doet goed dat ik kan vertellen, herinneringen kan ophalen over mijn vrouw.
Ik koester ze. Het is alles wat me nog rest van dertien intense jaren samen.