Wakker geworden met een immens ervaren van gemis. Een huilbui om de dag te starten. Eventjes een glimp van haar proberen op te vangen via facebook. Dan toch maar de uitnodigingen klaargemaakt voor een gerechtsexpertise en op weg naar Gent.
Onderweg plots geconfronteerd met een vrachtwagen die in de tegenovergestelde rijrichting over de middenberm gaat. Iedereen op de remmen. In het voorbijrijden boort een wagen zich in het gevaarte. Een andere zwarte personenauto zit al als een verhakkeld wrak net achter de cabine.
In mijn hoofd hoor ik mijn vrouw. Doorrijden! niet remmen!
Een déjà vu. Een aantal jaar geleden op weg naar Nederland. Het is druk op de baan. Ik rij op de middenstrook en links van mij begint plots een wagen vreemd te manoeuvreren. Ik rem af en dan snijdt hij me de weg af en boort zich in de vrachtwagen die rechts van mij rijdt. Paniek. In een eerste reactie wil ik alles toesmijten maar mijn vrouw zit naast me en heeft meer tegenwoordigheid van geest. Ze gidst me met haar stem verder. Ik moet doorrijden, niet remmen. Teveel snelle wagens achter ons. Tot de volgende afrit. Daver op mijn lijf. Ik kan even bekomen.
Een uurtje op gesprek. Verdriet dat mag komen. Even niet moeten doen alsof het gaat. Werken met woorden en blokkeren. Iets kunnen delen dat door niemand begrepen wordt. Opgelucht maar uitgeput vertrokken.
Vooruitziend de secundaire wegen genomen. De ravage kon onmogelijk al weggetakeld zijn. Vergeefse moeite. Twee uur en een kwart onderweg. Moeder opgetrommeld om de poetshulp binnen te laten. Cliënten meer dan een half uur in de wachtzaal. Toch maar een andere afspraak gegeven. Ik kon niet meer en twintig minuten later stond de volgende er al.
Nu eventjes pauze. Een nieuwe cliënt heeft blijkbaar de stap niet kunnen zetten.
Een vriend aan de lijn. Praten over koetjes en kalfjes. Het is me al langer duidelijk dat hij vermijdt om iets persoonlijks aan te raken. Probeer het toch te appreciëren dat hij af en toe belt. Hij kan het ook niet helpen dat ik me rot voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten