Bloeden

Een nieuwe werkweek. Na een bewogen weekend. De  tuinaannemer heeft mijn hof herschapen in een woestenij. Na maanden vergeefs aanmanen om de omheining te vervangen en de planten te snoeien stond hij er onverwacht. Alles afgebroken en verdwenen.
Het ledenfeest van de wandelclub. Verloren in de massa. De drukte en het lawaai. De vermoeidheid en de pijn. Maar toch ook aangenaam gezelschap en lekker eten.
Vandaag opnieuw aan de slag. Het giet pijpenstelen  dus de tuinman stuurt zijn kat.
Eenmaal ter plaatse professioneel blijven. Dat helpt om opdringerige emoties de baas te blijven.
Tijdens de pauze smalltalk. Belangstelling tonen voor de weekendverhalen van anderen. Lekker de fruitsalade die je bereid hebt. Leuke foto die je op facebook geplaatst hebt.
De vakantie is maar net achter de rug en er worden al nieuwe vakantieplannen gemaakt.

Ik realiseer me dat ik zelf niet meer kan vertellen. Vroeger kon ik spontaan delen. De fratsen van de hond tijdens een uitje aan zee. De ontdekking van een leuk restaurantje. Een uitgeprobeerd en geslaagd recept. Een nieuwe aankoop voor de woning, mijn vrouw gaan oppikken in de gietende regen omdat haar fiets het begeven heeft...Leuke familiale ervaringen, waar af en toe eens flink kon mee gelachen worden.
Nu bespaar ik hen het verhaal van de wandeling omdat eenzaamheid en verdriet de boventoon voerden. Samen uit eten gaan zit er niet meer in. Koken voor mezelf  nodigt niet uit tot experimenteren. Een aankoop gebeurt functioneel omdat iets stuk is,  niet omdat je samen zin hebt om het huis te verfraaien en gezellig te maken, geen stoten meer van mijn vrouw om in geuren en kleuren te vertellen...


Na een paar uurtjes werken en een ontlading in de wagen, terug thuis.
Mijn zoon komt langs. Bar slecht humeur. Examen was moeilijk en lukte niet echt. Zijn computer doet vreemd. Als ik iets vraag word mijn neus afgebeten. Het snijdt dwars door me heen. Ik zwijg. En besef terzelfdertijd dat ik dit vroeger makkelijk van me kon laten afglijden. Het waait wel over. Niet zo raar om snel geïrriteerd en lastig te lopen in een examenperiode.
Nu snak ik naar een vriendelijk woord en een knuffel van de kinderen...en bloed ik van binnen als het er niet komt.