zaterdag 1 februari 2014

Gekakel

's Middags lag hij gewoon dood in de zetel. Ze vertelt het met een zeker gevoel voor drama.
Ik zit in het gezelschap van een drietal weduwen aan tafel in een leuke brasserie nadat ik ter gelegenheid van hun jaarlijkse bijeenkomst een uiteenzetting gegeven heb aan een groep vrijwilligers over een goed onthaal op het consultatiebureau.
De dame in kwestie, een naamgenote, probeert me duidelijk te maken hoe moeilijk het is om een partner te verliezen op nauwelijks vierenvijftig jaar.
Jij heb nog een mooi figuurtje zegt ze. Zij had dat toen ook maar van pure miserie.  Ik slik maar zwijg.
Hij was dood en de hond week niet van zijn lichaam. Drie weken later was Bijou ook dood. Bijou was de hond.
Acht jaar is ze alleen gebleven. Ze heeft haar recht gehouden aan haar kleinkind dat toentertijd maar een paar weken oud was. En er zijn er nog acht gevolgd. Maar iemand dit dat niet heeft meegemaakt kan niet begrijpen hoe moeilijk het is.
Nu heeft ze al vijf jaar een vriend. Dat maakt veel goed.
De andere dames in het gezelschap beamen haar verhaal. Met of zonder kleinkinderen. Reizen is een alternatief. Zowel voor kleinkinderen als een vriend blijkbaar.

Ik laat het over mij gaan. Ze hebben veel te vertellen en ik knik en luister. Moe na een hele dag werken. Het gekakel heeft iets rustgevend zelfs al raken de woorden. Ze lijken er voor het gemak van uit te gaan dat ik nog een gezin heb, een partner heb. Ik laat ze in de waan. Het is hun moment.
In het naar huis rijden komen de tranen.

Vandaag boodschappen en huishoudelijke klussen. Momenten van relatieve rust afgewisseld met vlagen van verdriet. Mijn dochter onverwacht terug thuis nadat de koppeling van de bedrijfswagen op weg naar het werk doorbrandde. Dus werd ze ontslaan van haar opdracht en thuis gebracht. Een teleurstelling voor haar, want ze kon de centjes gebruiken. Mij doet haar aanwezigheid deugd.

Een etentje met ex-collega's. Heb hen al een hele tijd niet meer gezien. Weet niet of ze op de hoogte zijn van mijn situatie. Het blijkt van wel. Ze hebben het vernomen van een andere collega. Ze zijn bezorgd. Lekker eten en een hele avond bijbabbelen. Voelen hoe ze meeleven. Verbaasd over hoe groot hun kinderen ondertussen al zijn. Veel nieuwe veranderingen op mijn oude werkvloer. De avond vliegt om.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten