zwart wit

Mijn collega kwebbelt aan een stuk door in de auto terwijl ik door het drukke verkeer heen laveer.
Enthousiast over de grappige uitspraken die haar vierjarige dochter uitkraamt. Bezorgd ook over hoe ze kinderlijk scherpe conclusies trekt over de recente scheidingsituatie van haar ouders. Haar papa ziet volgens haar liever zwart dan wit want hij heeft nu gekozen voor een zwarte vrouw. Zijzelf is mulat en wil liever wit zijn zoals mama. Ze vindt zichzelf niet mooi.
Hoe ga je daar mee om als moeder?
En wat dan als er nog witte kinderen bij komen? Hoe gaat dat voor haar zijn?
Ik trek vragend mijn wenkbrauwen op? Witte kinderen?
Ja, als ik nog een kind krijg, zegt mijn collega. Maar ja, dan zal ik eerst een man moeten vinden.

Ik laat het niet merken maar voel me van binnen geschokt. Ze is amper een paar maand weg bij haar man. Nog niet eens officieel gescheiden ...en nu al op zoek naar een andere man? Ok, ze heeft zelf gekozen om een punt te zetten achter haar huwelijk. En ze onderhoudt nog vriendschappelijk contact met de papa van haar kinderen.

Ik heb het natuurlijk vaker gehoord. Mensen die van partner veranderen zoals van outfit. De ene al wat frequenter dan de andere.
Maar nu lijkt het me allemaal dieper te raken. Eigenlijk raakte het vroeger mijn kouwe kleren niet. Iedereen deed waar hij of zij zin in had, tenminste als men niemand die mij lief was tekort deed.
Nu wordt het blok in mijn borstkas pijnlijk geactiveerd door dergelijke verhalen. Ook mijn vrouw heeft me gewoon ingewisseld.
En mensen lijken te verwachten dat mij dit ook lukt. Dat ik verder ga met mijn leven. Er zwemmen veel vissen in de vijver zeggen ze dan. Ik moet er maar een uitpikken. Ik ben nog te jong om alleen te blijven.
De vele mooie en intense momenten met mijn vrouw uitwissen. Die doen er niet meer toe. Moet ik er van uit gaan dat ik dat bij iemand anders ook kan ervaren?  Hoe zou ik dat nog kunnen vertrouwen? Me opnieuw geborgen voelen?
Laat staan dat ik nog de energie zou kunnen opbrengen om opnieuw te investeren in een relatie.
Het beetje energie dat ik haal uit een paar uurtjes slaap heb ik nodig om mijn werk te kunnen volhouden en mijn dag door te komen zonder gezichtsverlies. Ik denk niet dat ik momenteel iets te bieden heb.

Ik laat mijn collega babbelen. In gedachten wens ik haar snel een nieuwe man toe, een nieuwe papa voor haar zwarte en misschien witte kinderen.