Een drukke zaterdag. Boodschappen, wassen en poetsen, naar de kapper. Bezig blijven.
Wegduwen dat ik verschillende vrienden ondertussen al een hele tijd niet meer gehoord heb. Dat mijn moeder elk persoonlijk gesprek uit de weg gaat, enkel belt om een boek te vragen, aan te geven dat het verstelwerk dat ik aan haar vriendin gevraagd heb klaar is of om te vertellen dat mijn zus volgende week een delicate nekoperatie moet ondergaan.
Dus drie maal gebeld om te polsen hoe het met mijn zus is, drie maal antwoordapparaat. Ze belt niet terug.
Het kost me ongelooflijk veel energie om de telefoon te nemen. Praten is moeilijk. Social talk is moeilijk.
Deze ochtend met de hond naar zee vertrokken. Een wandeling in de duinen en langs de dijk van De Panne. De zon op mijn huid is tot troost. Twaalf kilometer in stilte, enkel het geluid van de meeuwen en de vele wandelaars die in groep of met hun gezin het parcours volgen.
Na de wandeling dan maar onmiddellijk naar huis. Vroeger zouden we er een daguitstap van gemaakt hebben. Nog een terrasje, iets gaan eten. Wat kletsen. Nu heb ik zelfs mijn eigen stem nog niet gehoord vandaag. Alleen zie ik het niet zitten om ergens binnen te gaan.
Thuis gekomen even facebook checken. Een vriend post de foto van een onbekende vrouw aan een gedekte tafel met de boodschap 'hmm, eten'. Net als ik wil vragen met welke schone hij op stap is, komt er een volgende foto. Mijn vrouw, ook aan tafel, lachend met naast haar de mouw van de onbekende. Ik word misselijk. Mijn eten rispt op en doet mijn maag omkeren. Dit is ze dus. De vrouw die mijn vrouw voor zich ingenomen heeft.
Het contrast van mijn eenzame wandeling en het gezellige onder vrienden iets gaan eten en drinken, zoals we vroeger zo vaak samen deden, doet me uit mijn verdoving ontwaken. Het besef dat dit nu mijn realiteit is, dat ik alleen verder moet, doet enorm pijn. Het blok stuwt een tsunami aan verdriet naar boven. Mijn zoon, die onverwacht binnen komt om iets op te halen, treft me als een hoopje ellende. Godverdomme...
Nu uitputting en leegte. Morgen weer werken. Ik wil zo graag dat het stopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten