De tranen liepen over mijn wangen toen ik gisteren naar mijn wagen stapte waardoor mijn vertroebelde blik niet onmiddellijk de fietser had opgemerkt die langs me reed. Tot hij een snelle U-turn naar links maakte en plots voor me tot stilstand kwam.
"Ik had het vanmorgen al in het station van Leuven gezien maar nu wil ik toch even zeggen dat je ongelooflijk mooie schoentjes aan hebt."
Het volgende moment lijkt hij mijn tranen en verbouwereerde blik op te merken en weg is hij. Hij...dat is de vader van een vroeger schoolvriendinnetje van mijn oudste die bij ons in de buurt woont.
Een man, altijd vriendelijk maar met een vreemd kantje. Een van mijn eerste ontmoetingen met hem, toen ik zijn dochter eens ging ophalen voor de gezamenlijke dansles met mijn dochter was aan zijn voordeur. Hij liet me doodleuk binnen gekleed in een minuscuul onderbroekje en een blinkende blote bast en bleef zo, heel zelfbewust, een praatje maken toen de puber nog wat tijd nodig bleek te hebben om zich klaar te maken.
Een onverbeterlijke charmeur ook.
Maar ik heb vandaag nog andere complimentjes gekregen op mijn outfit. De rode pumps, ondertussen al meer dan dertig jaar oud, heb ik onlangs in een doos op zolder terug gevonden. Die droeg ik al in mijn studententijd. En ik vond geen andere die assorti waren met mijn nieuwe jurk.
Een hele dag intensief vorming geven. Ik voel me ellendig en ongelooflijk zwak als ik vertrek. Bewust kiezen voor opvallende kleurrijke kledij om anderen af te leiden van mijn gekwetste onzekere binnenkant. En het werkt. Als ik van de trein stap en uit mijn overpeinzingen opschrik doordat een collega die ik niet had zien aankomen me plots aanspreekt, barst ik door het verschieten in tranen uit. Ze troost me en vindt dat ik er prachtig uit zie. Ik slaag er in mijn knop om te draaien en start de dag. Er volgen nog waarderende reacties, op mijn kledij én op mijn presentatie.
Ik laat ze binnenkomen. Het zeurende gemis in mijn hoofd en de immense druk in mijn borst probeer ik te negeren.
Vandaag de dag begonnen met de opruim van gisteravond. Voor het eerst opnieuw een groep vrienden uitgenodigd voor een etentje. Ze maken graag plezier dus de moppen worden gretig boven gehaald. De sfeer is uitgelaten. Het eten valt in de smaak. Ik zorg dat ieder op tijd zijn natje en zijn droogje heeft. Drie koppels die met graagte wat pikante dingen bovenhalen en daarnaast met schalkse opmerkingen uiting geven aan hun liefde en zorg voor elkaar en als dierenvrienden voor hun gekoesterde beestenboel.
Van binnen stormt het maar ik ben blij voor een avond die uitgeput maar eens niet in tranen eindigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten