Bloed

Anderhalf uur discussiëren over een digitaal sjabloon voor een verslag. Wat technisch mogelijk is, wat moet worden toegevoegd, wat gedeletet, op welke termijn, welke aanpassingen haalbaar zijn, wie heeft het mandaat om dit te beslissen....
Hebben mensen niets beter te doen?
Het vergt te veel van mezelf om hier te blijven rond meedenken.
Het blok in mijn borst wordt als in een bankschroef samengeknepen. Ademen gaat moeilijk. Ik snak naar dicht zijn, naar armen rond mij, naar graag gezien worden en kunnen thuis komen, naar een teken van leven van mijn vrouw.

Mijn gedachten niet laten afdwalen. Het verdriet niet toelaten. Het telkens opnieuw wegduwen. Telkens opnieuw focussen.

Een stem van binnen reageert cynisch. Ik heb alleen nog mijn werk en praktische zaken. Dat is waar ik me mee bezig moet houden. Dit is waar ik me moet op richten. Met de appreciatie van mijn collega's moet ik het doen. Wil ik niet helemaal in een gat vallen, wil ik mijn kinderen het nodige kunnen blijven geven, dan moet ik de drive blijven vinden om dit verder te doen.
En mijn verlangens en mijn gemis op zij zetten. Daar is momenteel toch geen oplossing voor te vinden. Zelfs geen enkele garantie dat die er ooit komt. Tevreden leren zijn met de sympathie van mensen rond mij.

Ik kan ontsnappen. Naar een bloedinzameling van het Rode Kruis. De beleving van zinloosheid even trachten te counteren door een 'zinvolle' daad te stellen.
Het wordt evenwel snel duidelijk dat het bij een al even zinloze poging blijft. De naald gaat er vlot in, om er dan weer gedeeltelijk uitgetrokken te worden. Een bezorgd kijkende verpleegkundige manipuleert gedurende een hele tijd de naald wat niet echt  aangenaam kan genoemd worden.
Er komt niet veel uit, zegt ze, waarna de naald nog even wat dieper in mijn arm geschoven wordt.
En dan...Ik ga er maar mee stoppen, want het bloed komt al langs de naald naar buiten.
Als om het te vergoelijken zegt ze genoeg te hebben voor de onderzoekstaaltjes. Tja, daarvoor deed ik het nu niet echt.
Mijn arm bloedt en slaat al snel blauw uit, maar niet getreurd, daarvoor krijg ik een zalfje.

Als ik mijn collega's vervoeg is de sjabloondiscussie afgerond. Ik zie wel wat de eindbeslissing is. Daar kan ik echt niet wakker van liggen.