Dagen passeren

De dagen passeren. Ik probeer meer en meer de opmerkingen van mensen van me te laten afglijden. Gewoon te aanvaarden dat ze het waarschijnlijk goed met me menen. Ik doe mijn werk en dat slokt op het ogenblik behoorlijk wat energie op. Iedereen lijkt uitgerust en vol energie terug aan de slag na een deugddoende vakantie. De vragen van de teams blijven komen. Kan je ons ondersteunen rond dit thema? Kan je deze taak overnemen van de collega die is weggevallen? Kan je dit, kan je dat? Nauwelijks tijd om alles grondig voor te bereiden. Nauwelijks tijd om bij iets stil te staan...tot ik in de wagen zit op weg naar huis.

Het is mijn realiteit. Ik kan zuchten en blazen en mijn ziel uit mijn lijf huilen, maar ik ben alleen, afgedankt en verlaten en of ik me er mee verzoen of niet, dat verandert niets aan de zaak. Ik probeer niet meer te hopen, niet meer te verlangen, zo weinig mogelijk te voelen.
Dus werken, thuis komen, doen wat huishoudelijk moet en als er nog tijd over is in een wereld van fictie onderduiken met een televisieserie. Concentreren op een boek lukt niet echt meer.
Nee, het is niet bevredigend. Nee, ik voel me niet goed. Ik ben al blij als ik het grootste deel van de tijd niets voel. Als ik gedurende een groot deel van de dag niet meer moet vechten tegen de tranen ... als mensen me met rust laten.

Bij mijn therapeute kan ik even mezelf zijn, mijn verdriet laten komen en merken dat ze er, toch voor een uurtje, voor me is.
Ik betaal er voor, dat is waar. Maar haar warmte en begrip lijken oprecht. De kritische stem in mij die aangeeft dat ik op deze manier afhankelijk word van deze zeldzame afgekochte momenten, negeer ik maar. Er is nu eenmaal niets anders. Ik realiseer me dat zij belangrijk wordt voor mij, dat ik nieuwsgierig word naar wie ze is, wat ze doet en hoe ze leeft en denkt.
Maar het helpt om me even wat beter te voelen en  me zo minder te ergeren aan reacties van mensen. Het helpt om me minder gefrustreerd te voelen als mensen er  van uit gaan dat het allemaal wel OK is met mij, dat ik wel van mijn zonnige verjaardag-dagje zal genoten hebben, als ze zeggen dat ik er goed uit zie.
Het helpt om me even weer mens te voelen.