Terechtwijzing

Je moet het willen. Je moet je goed willen voelen. Mijn dochter is boos. Ze begrijpt dat ik verdriet heb maar in haar ogen zijn er nog zoveel dingen om van te genieten. Ze is jong, heeft nog een heel leven voor haar, telt af naar haar vakantie volgende maand.

Ik geef aan dat ik doe wat ik kan en wat van mij verwacht wordt. Ik onderhoud het huis, doe de was en pak alle grote en kleine praktische problemen aan. Ik probeer mijn werk zo goed en zo kwaad mogelijk te doen. Ik probeer er te zijn voor hen. Meer lukt momenteel niet. Ik ben moe, meer nog uitgeput, zowel mentaal als lichamelijk.

Zoek iets waar je kan van genieten. Doe iets voor jezelf. Ga  Yoga doen, of skydiven. Iets gek, iets dat je nog niet eerder deed.
Bloemschikken, breien, fietsen...God, wat hebben mensen mij allemaal al niet aangeraden om te gaan doen. Wat ziet men mij al niet doen. Ik zucht. Word ik nu echt verondersteld mij op dingen te gaan werpen die me nooit iets gezegd hebben?
Vrijwilligerswerk dan?
Ik kan niet meer geven.

Uitwaaien aan de zee. Een mooie wandeling in het veld of in de bergen. Een stad of een bezienswaardigheid bezoeken. Een optreden, een etentje, een toneel, een goed boek, een dagje wellness,..

Meer had ik niet nodig. Maar nu doen die dingen alleen maar pijn of zijn ze niet meer mogelijk. Zo vaak samen gedaan. Zoveel herinneringen.
Een dagje aan zee met vrienden. Na 2 uur doodmoe en met een zwaarte van binnen, niet meer te dragen. Je zelf over de grens trekken, forceren, het gekeuvel gaat over je heen, niets dringt meer door, je hoort jezelf vriendelijk antwoorden en hoopt dat het aansluit bij het gesprek. Je wil verder wandelen, niet meer praten, of liever nog... naar huis, in je zetel en de tranen laten komen.

Je dochters blik. Ze begrijpt het niet. Ik stel haar gerust. Ik wen wel aan de situatie.
Morgen gaat ze terug naar Gent. Kan ze het loslaten en haar eigen jonge, onbezorgde leven verder opnemen. Zo hoort het. Voor mij is  het makkelijker om aan de telefoon op de vlakte te blijven. Ze hoeft het verdriet van haar moeder niet te dragen.