Het is over. Ze voelt niets meer voor jou.
Ze houdt niet meer van je.
Het leven met jou, met de kinderen, met de hond. Ze is het beu.
Ze heeft er genoeg van.
Ze wil een ander leven.
Ze zit in een andere fase van haar leven, zoals ze tegen iemand zei.
Een fase waar jij niet meer bij hoort, waar jij geen deel meer van uit maakt.
Afgeschreven. Niet goed genoeg. Gedumpt. In de steek gelaten. Uitgerangeerd. Bij gedane zaken geklasseerd. Trash.
Accepteer het dan.
Ga verder.
Een flits van hoe ze lief en zacht mijn voeten streelt in de zetel.
Hoe als vanzelf haar rechterhand de mijne zoekt in de wagen terwijl ze behendig door het verkeer stuurt.
De aanraking siddert door mijn lichaam.
Ik streel haar haar en aangezicht en merk hoe ze zachtjes geniet en glimlacht.
Een spontane kus telkens we elkaar zien. De sensatie van haar lippen op de mijne.
Nooit meer?
Een deel van het blok van binnen lijkt op te lossen.
Alles overspoelt. Golven van pijn, wanhoop, ...Je laat het over je heen komen.
Vechten lukt niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten