Ik word wakker met de sensatie van haar lippen op de mijne. Na een hele nacht dromen van tientallen situaties waarop ze telkens weer vertrekt. Opstaat van tafel en zonder boe of bah gewoon de deur uitstapt. Tijdens een familiereünie me in totale verbijstering achterlaat. Zonder uitleg. De ogen van mijn moeder die aftast hoe ik er ga op reageren priemen in mijn rug. Wanhoop.
Maar de gewaarwording van de kus brengt me in een roes waarin alles van binnen zingt 'ik hou van je'.
Veel te vroeg uit bed. Ontbijten, mijn jongste naar de trein brengen en me snel bewust worden van de taken die me vandaag te wachten staan. Alles in huis gehaald voor het Kerstdiner. Na een inderhaast ingepland crisisgesprek taart maken, de groenten en het vlees voorbereiden, poetsen en de tafel versieren. Mijn rug doet zeer. Gisteren duidelijk over mijn grenzen gegaan door met vijfentwintig kilo hondenvoer van de winkel naar mijn auto te sleuren. De krak in mijn wervels beloofde toen al niet veel goeds.
De roes is snel verdwenen en een huilbui ontlaadt terwijl ik de vaatwasser leeg.
Ik zal er op een of andere manier moeten in slagen om het vanavond voor de kinderen gezellig te maken. Gelukkig worden ze al goed gezind van lekkere spijs. Liefde gaat voor hen door de maag. En de pakjes liggen klaar.
Wachten op mijn cliënt nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten