Delicaat?

Hoe gaat het met jou? Nee, hoe is het met de kinderen? Had je zoon niet onlangs zijn diploma gehaald?
Het komt er wat onhandig uit zoals de teamverantwoordelijke me begroet wanneer ik haar bureau binnen ga voor een overleg. Het is een tijdje geleden dat we elkaar gezien hebben.
Maar ze is niet de enige die zo op me reageert. Ik word wel vaker gereduceerd tot mama. Over de kinderen mag ik praten. Een veilig onderwerp. Ik ben geen partner meer, geen deel meer van een gezin. Hoe het met me gaat, hoe ik me voel, daar raakt men best niet aan. Ik realiseer me dat de uitputting door de drukke werkweek waarschijnlijk van mijn gezicht af te lezen valt, dus mogelijks lijkt een vraag naar hoe het met me is dan wat delicaat.  Men heeft maar al te vaak kunnen merken dat ik dan moet vechten tegen mijn tranen. Andere onderwerpen lijken er ook niet in de aanbieding. Ik maak geen leuke dingen meer mee. Ik heb geen verhuis-, verbouwings-, vakantie-, aankoop- , professionele of andere plannen meer. Die zijn allemaal weggevallen. Enkel een lege toekomst die me bang en eenzaam maakt. Een vicieuze cirkel waar ik niet uit raak. Hoe minder leuke dingen die ik zelf aanhaal, hoe minder vragen er komen naar hoe het er mee staat. Logisch toch?
Hoe doorbreek je dat? Ik kan toch moeilijk dingen gaan verzinnen? Over dingen van vroeger hoor ik niet meer te praten. Dat creëert alleen maar pijnlijke stiltes of plots switchen van onderwerp. Het heden is zwaar en moeilijk, en ik wil niet de hele tijd klagen en mezelf toch ook een beetje in de hand houden tijdens een gesprek. En ik leef van dag tot dag sinds al mijn dromen zijn weggevaagd.


Ik bevestig dus zoals steeds dat het goed gaat met de kinderen. Gelukkig!
En vraag naar haar vakantie ervaringen. Ze is net terug van een reis doorheen Canada. Prachtig land! Mooie foto's. Helemaal uitgerust! Veel te kort.
En hoe ver staan de voorbereidingen van haar trouwfeest? Waarom twee fotografen? Ze praat er enthousiast over. Er valt nog heel wat te regelen. En niet evident om de wensen van twee families op elkaar af te stemmen.
Zo verloopt het overleg nog in een gemoedelijke sfeer en hoeft er geen gênante situatie te ontstaan.
Luisteren kan ik wel.