Afgesloten

De laatste band is doorgeknipt. Het houdt me al heel de week in de greep nadat ik zag dat de rekening op nul was gezet. Vandaag een telefoontje. Een bankbediende. Onze gemeenschappelijke rekening is afgesloten. Ik moet alleen nog maar een kleinigheid komen betalen, een of andere taks, dan is het in orde. Ik kan langs komen wanneer het me past.

Voor anderen lijkt het waarschijnlijk idioot maar het doet verdomd veel zeer.
Een rekening op onze beide namen. Zij alleen maakte er gebruik van. Haar loon werd er op gestort. Ze heeft toentertijd nooit met me contact willen opnemen om de rekening te gaan afsluiten nadat ik haar bericht had dat ik dat volgens de bank niet alleen kon.
Voor mij was het een merkwaardige troost dat dit laatste gezamenlijke contractje bleef bestaan.
Vermoedelijk heb ik het aan mezelf te wijten dat hierin nu verandering is gekomen.

De nieuwe bankkaart kwam toe op mijn adres. Ik heb hem samen met andere post doorgestuurd.
Is ze toen naar de bank gegaan om een adresverandering door te geven? Is dat toen alleen niet gelukt? Heeft ze hierdoor misschien ingezien dat een gemeenschappelijke rekening beter kon worden stop gezet?

Functioneren lukt me al heel de week nauwelijks. Alles doet pijn. Er rest niets meer. Ik moet 'gewoon' aanvaarden dat ze uit mijn leven is, met mij niets meer te maken wil hebben, zelfs niet meer op papier. Ik besta niet meer voor haar.

Ik sta alleen. Met niemand nog enige betekenisvolle band. Enkel nog minder dan part time mama zijn. Nog maar eens word ik daar met mijn neus, met heel mijn wezen op gedrukt.
Ik moet alleen verder.

De pijn van binnen groeit alleen maar aan.