Twijfelen

Vier, vijf maal opnieuw uitleggen wat de term kadastraal inkomen wil zeggen, wat het verschil is tussen baten en winst. Tientallen vragen beantwoorden van een paniekerige studente die half en half verwacht dat ik een wandelende encyclopedie ben. Alsof ik ook maar enige achtergrond heb in economie.
Na een hele dag alleen thuis, bekomend van een behandeling aan mijn rug, moet ik me zelf aanmanen om geduld te blijven opbrengen.
In mij zindert wanhoop en eenzaamheid maar ik moet de klik maken en mijn taak als moeder opnemen. Telkens opnieuw ingaan tegen haar 'ik ga het niet kunnen', de faalangst herkennend van mijn oudste die ook voor elk examen aan de lijn hing. Waar is mijn geduld van toen gebleven?

Zelf twijfelen over een korte vakantie tijdens de Paasperiode.
Zou ik het doen? Weg van mijn huis dat nu de plaats is geworden waar ik steeds opnieuw kan wegvluchten van mensen, van de confrontatie met mijn alleen zijn, waar ik kan huilen en me niet sterker hoef voor te doen dan ik me voel? Ga ik het kunnen opbrengen om in een vreemd gezelschap  hele dagen door opgewektheid te veinzen?

Al twee keer heb ik de moed bijeengeraapt.

Me ingeschreven voor een uitwisselingsproject met Turkse vrouwen. De gelegenheid om ze eerst te leren kennen in mijn eigen huis vooraleer ik naar hun contreien afzakte. Maar het werd ter elfde ure afgeblazen.

Twee weken geleden zou ik op weekend gaan. Wellness, wandelen, relaxatie. Iets wat ik echt eens moest proberen, volgens mijn therapeute. Een geschenk aan mezelf. Zij deed het regelmatig zelf.
Drie dagen voor de afreis een annuleringsbericht. Te weinig deelnemers.

Gaat het de derde keer lukken? Al dagen stel ik het uit om te bellen. Idioot eigenlijk dat ik nu bang lijk om op reis te gaan. Reizen was mijn lang leven...maar dan wel met de mensen bij me die ik graag zag.

Nu zijn die er niet meer. Mijn kinderen zijn volwassen en gaan liever op reis met hun vrienden of met hun lief. Niet onlogisch.
Voor mijn vrouw besta ik niet meer.
Vrienden die vroeger wel eens op logement kwamen als we ergens ter velde iets huurden brengen nu geen dagen meer met me door, want alleen ga ik ook niets huren.
Weekendjes met andere koppels zitten er ook niet meer in...want ik hoor niet meer bij een partner en als alleenstaande vragen ze je niet meer mee. Ik weet zelfs niet of ik me geen vijfde wiel aan de wagen zou voelen moest dit wel het geval zijn.

Piekeren helpt me niet vooruit. Ik moet bellen en minstens aftasten of die reis iets voor mij is. Het programma belooft wel veel maar ...