Gaatje

De garagist klinkt nors aan de telefoon als hij aandringt om mijn nieuwe wagen zo snel mogelijk op te halen. Hij heeft dringend de vervangwagen nodig voor andere klanten.
Even tevoren mijn dochter aan de lijn, verveeld en geïrriteerd dat ik het geld voor haar fietsherstelling nog niet heb gestort. Gewoon nog geen tijd gevonden.

Acht uur dertig. Ik had net mijn tranen weggeveegd, mezelf streng toegesproken en was net gestart met het opruimen van mijn keuken.
Ik zie mezelf geen gaatje vinden vandaag om naar de garage te gaan. Van negen tot half negen zowat ononderbroken cliënten.
En morgen de hele dag in Brussel.
Cynisch bedenk ik dat mensen blijkbaar enkel vriendelijk kunnen zijn als ze jou nodig hebben of om jou iets te verkopen. Het huilen staat me weer nader dan het lachen. Dit had ik echt niet nodig.

Gauw een brood in de oven, knop omdraaien en hoofd leeg maken om een eerste cliënt te ontvangen.
Een hele dag luisteren, zoeken met mensen. Tussendoor snel iets eten, de was opplooien en onverwacht toch om de wagen kunnen doordat een cliënt afbelt. Naar het tankstation en realiseren dat ik niet weet welke benzine ik moet tanken. De garagist neemt natuurlijk de telefoon niet op. Dan maar met een zo wat lege tank naar huis en hopen dat ik onderweg niet stil val. Net op tijd want mijn volgende cliënt staat al aan de deur.

Terug thuis gealarmeerd door een vreemd geluid van de broodoven. Dat is niet pluis. Als ik even later het deksel open tref ik een vreemde harde klomp deeg die nauwelijks is gekneed.
Alles gecontroleerd. Het ziet er naar uit dat mijn broodbakmachine de geest gegeven heeft. De kneedhaak draait niet meer.
Ik kan het er niet bij hebben dus ik sla gewoon het deksel dicht. Ik wil het even niet zien. Dan maar geen brood vanavond. Tijd om naar de bakker te gaan is er niet.

Nood aan armen rond mij. Nood aan kunnen thuis komen en er niet alleen voor staan. Nood aan...knuffels, warmte en koestering.
De eenzaamheid slaat toe telkens ik iemand buiten laat. Telkens weer een onmetelijke leegte, een immense zwaarte, een drukkend blok in mijn lijf, een aanzwellende krop in mijn keel.