Kus

Als ze haar handen zachtjes tegen mijn hoofd aandrukt vloeien de tranen.
Voor de zoveelste keer totaal uitgeput.

Is het een effect van haar nabijheid?
Is het een rare kronkel van mijn getormenteerde geest?

Nog vóór ze haar handen weghaalt om die voorzichtig tegen mijn schouders aan te drukken voelen mijn lippen de aanraking van haar kus.
Een warme gloed spreidt zich in mijn hoofd en biedt een wonderbaarlijke troost.
Terwijl een deel van mijn aandacht haar bewegingen langs mijn lichaam volgt blijft mijn bewustzijn haar lippen proeven.

Elke millimeter huid van mijn lippen tintelt, zelfs in het besef dat de sensatie een illusie is. Een herinnering onbedoeld opgeroepen door de vaardige handen van mijn therapeute die onbewust schijnt aan te voelen dat praten niet is wat ik nodig heb, dat er zelfs niets meer is wat al niet gezegd is.

Uitgeput na een drukke week. Een week van veel ontmoetingen die allemaal meer of minder op me inwerkten. Veel indrukken die ik maar moeizaam verteerd krijg. Elke dag omgaan met het alleen zijn en naar buiten toe functioneren. Vermoeidheid die ik dag na dag mee sleep ondanks vele uren slaap.

De gewaarwording blijft hangen, tot lang na de sessie. Een beetje gegeneerd durf ik er niets van zeggen maar ik voel me toch heel wat energieker als ze de behandeling afrondt.

Mijn therapeute had een beeld tijdens de sessie. Het beeld van een witte kerkuil die naar me klauwde. Terwijl ze met me bezig was vloog hij weg om op een tak neer te strijken . Daar bleef hij een hele tijd onrustig naar me kijken. Pas helemaal op het einde vloog hij weg.

Tja...Ik voel me geagresseerd door wat me is overkomen en onrust is voortdurend aanwezig.
Maar kan ik haar dan zeggen dat de herinnering aan de zalige kussen van mijn vrouw mijn lichaam helemaal tot rust brachten? Dat de ervaring van deze onverwachte sensualiteit nieuwe energie bracht?
In de realiteit zijn er geen kussen meer. Niet bij het ontwaken, niet bij het vertrek of thuiskomen, niet meer tussendoor als we elkaar gewoon voorbij lopen, niet meer speels, niet meer tijdens het vrijen, niet meer tot troost of gewoon zo maar.
Mijn lippen ervaren deze intieme beroering niet meer .

Ik heb alleen gezegd dat de sessie deugd deed.
Sindsdien is er geen ochtend voorbij gegaan of ik ontwaakte met de indruk van haar kus op mijn mond. Een gelukzalig gevoel, een houden van.
Mijn ogen openen is dan ook zo verschrikkelijk moeilijk.