Sterkte

Hij heeft over haar gedroomd. Dat ze terug voor de deur stond. En terzelfdertijd wist hij in zijn droom dat het een droom was. Want dat gaat, dat mag niet gebeuren.
Hij kijkt mij heel indringend aan.
Want dan zou ik je haten, mama. Dan zou ik waarschijnlijk niet meer thuis komen. Dan zou je mij hier niet meer zien.

Ik slik. Hij heeft het over mijn vrouw. Ik vraag hoe hij aan die droom komt.
Waarschijnlijk omdat hij 'toevallig' op haar facebookprofiel is terecht gekomen en door haar foto's heeft gebladerd.

Hij begint over de droom omdat mijn jongste dochter hem verteld heeft dat mijn vrouw contact met me heeft opgenomen. Een chatbericht om te vragen hoe het met mijn dochter is. Ze zou nu pas ontdekt hebben dat haar voormalig vriendje verongelukt is. Ze wenst haar sterkte.

Mijn dochter wist er geen weg mee toen ik het haar vertelde. Waarom? Twee jaar geleden zonder boe of bah vertrokken, geen uitleg, nooit iets meer van haar laten horen en nu dit? En waarom belt, mailt of chat ze zelf niet met haar als ze wil weten hoe het met haar is. Wil ze mij soms raken?
Ik sus. Ik ga er niet van uit dat dit laatste zo is.
En nee, ik verwacht niet dat ze reageert.
Dat is maar goed ook, want dat is ze niet van plan.


Mijn kinderen gaan meestal een gesprek over mijn vrouw uit de weg. Vaak lijkt het er op dat ze dit hebben afgesloten en verder gaan met hun leven.
Maar op momenten als deze merk ik hoe kwaad en geraakt zij nog door dit alles zijn.


Voor mij is het alsof hun reacties, die mijn verstand heel goed kan plaatsen, mij opnieuw voor een gesloten deur plaatsen.
Eender welke kant ik op kijk, er is geen weg terug, geen opening, geen herstel mogelijk.
Alsof ik opgesloten zit in een kooi zonder uitweg. In mij dreunt een niet thuis te brengen Vlaamse melodie 'als een leeuw in een kooi'.

Er volgt nog een mailtje. Dat ze begrijpt dat mijn dochter geen boodschap heeft aan haar woorden. Dat ze ons heel erg heeft gekwetst.

Van binnen een explosie van emoties. Niet weten wat ik er mee aan moet. Nachten dromen en verlangen. Nuchter blijven. Het is geen boodschap van spijt, gewoon een vaststelling. Geen idee wat ik er mee aan moet.
Geen idee wat zij hier wil mee zeggen.
Maar in haar woorden, haar typische manier van schrijven - schrijven zoals je praat - herken ik de vrouw die ik liefhad.