Naakte lijven

De sauna is tot barstens toe gevuld met naakte lichamen voor de opgietsessie. Voor zich uit starend of met de ogen toe, soms met de handen voor het gelaat om de dampstoten op te vangen. Een enkeling beantwoordt mijn blik. Iedereen doet zijn best om ondanks de krappe ruimte contact met de andere zwetende lijven te vermijden. Willens nillens komen oude prenten en foto's van gevangenen in concentratiekampen me voor de geest. Nog sterker als ik de lange rij slome lichamen zie die stilzwijgend aanschuiven om tijdens een onderbreking één na één onder de koude douche te gaan.
Het voluptueuze van sommige torso's past wel niet in het plaatje. Evenmin lege blikken, eerder verwachting uitdrukkend. Wat volgt?


Na een weekend met eindeloze golven van eenzaamheid en somberheid een dagje wellness met een vriendin. Warmte doet deugd. Me overgeven aan troostende sensaties, die niet het ervaren van alleen zijn doen verdwijnen - hoe kan dit ook in zo'n anonieme vleesmassa -  maar het wel even meer verdraagbaar maken.

Als ik me 's avonds met bodycrème verzorg brengt de ervaren sensualiteit van een zachte huid voor het eerst in dagen iets wat op een aangenaam gevoel lijkt.

Een lang weekend. Het blijft moeilijk om in te vullen.
Niet om me bezig te houden. Wel om niet af te glijden in wanhoop.

Op de nationale feestdag een avond Gentse Feesten. Tenminste dat was de planning. Met drie alleenstaande vrouwen. Maar al vroeg in de namiddag een sms'je.
Mijn gezelschap is niet in de mood.
Eén vrouw zit er helemaal onder door. Ondanks de hoop op een herstel van haar echtelijke relatie bleek haar partner met zijn nieuwe vriendin op vakantie. Nota bene op dezelfde plaats als waar ze samen met hem een jaar eerder hun vijfentwintig jaar huwelijk hadden gevierd.
Reden te over dus om in bed te blijven liggen.

De sms'ende vrouw klinkt bitter als ik haar bel. Zij heeft die ochtend een rot date achter de rug. Voor de derde keer met eenzelfde man. Maar ze kon het niet. Ze knapte af op zijn tanden. Zo'n vies gezicht. Ze kon zich er niet toe brengen om hem te kussen. Of ik dat begreep?
Tja, er moet toch een zekere aantrekkingskracht zijn om iemand te willen kussen.
Een onverzorgd gebit vind ik ook maar niks.

En ze heeft nu al verschillende keren geprobeerd om er een fijn moment van te maken. Maar hij luistert zelfs niet. Hij heeft het alleen maar over zijn reizen. Had hij niet beter wat van zijn reisbudget aan de tandarts gespendeerd?
Ze weet het niet meer. Elke keer opnieuw proberen met weer een andere man. Het is zo hopeloos. Wat loopt er allemaal niet rond aan losers.
Als vrouw mag je toch 'iets' verwachten?
Dat kan ik alvast beamen.
Maar geen haar op mijn hoofd denkt er aan elke week een andere onbekende te kussen.

En de derde?
In Duitsland. Ze heeft niet gereageerd op de vraag om af te spreken.

Een uur aan de telefoon om de ontgoochelde vrouw op te beuren en nadien zelf helemaal verweesd op een stoel voor me zitten uit te staren.

Een chatberichtje van een vriend. Mijn vrouw vraagt via hem of ze haar kniebrace kan hebben.
Ik ga over de rooie.
Ik ben niet melaats. Geen paria, geen onmens. Ze weet me zelf te vinden. Ik pieker er niet over.
Als ze iets van me wil dan neemt ze maar contact op.
Ik zou zelfs niet weten waar dat ding is.

De woede brengt me in beweging.
Een hele dag in de weer in de tuin.
's Avonds pijnlijke spieren en tranen maar een lang weekend is weer gepasseerd.