Indrukken van een hele week verwerken. Hoe krijg ik alles verteerd?
Dagelijks op stap geweest met vier enthousiaste Tsjechische dames. Brugge, Brussel, Antwerpen en Tielrode doorkruisen. Een dag verpleegster spelen voor een zieke.
Praten, lachen en herinneringen aan eerdere vakanties in Tsjechië ophalen.
Verdriet doorslikken.
Vermoeidheid negeren. Een irritant gebrek aan energie.
Focussen op het ontspannen gekwebbel van de groep vrouwen. Samen eten, reizen en keuvelen langs mooie plekjes in ons land.
Op de trein naar huis. Aan de vooravond van hun vertrek terug naar Praag.
Twee berichtjes van mijn jongste. Mama, bel me zo snel mogelijk.
Aan de lijn gesnotter en nauwelijks verstaanbare klanken. Mijn maag nijpt samen. Eerst is er het gevoel van ernstig onheil, pas na een paar minuten wordt duidelijk wat haar zo overstuur maakt.
Haar eerste liefde, een jongen uit Paraguay, is die ochtend omgekomen bij een auto-ongeluk. Een paar dagen eerder nog aan de telefoon gehad, nu weggemaaid uit het leven.
Tweeëntwintig jaar.
In het begin van hun relatie heeft hij drie maand bij ons ingewoond. Aanvankelijk een beetje tegen de zin van mijn vrouw want een haar onbekende man in huis beangstigde haar.
Naderhand waren ze twee handen op één buik. Met veel geduld leerde ze hem fietsen met klikpedalen. Doste ze hem uit in een wielrennertenueke waarmee hij zo fier als een pauw rond hotste. Normaal stappen kan je immers niet met die schoenen.
Dollen op het strand met mijn dochter. Vol bewondering voor de treinen die hij in zijn thuisland niet kende. Spelen met de hond. Nederlandse woorden met een grappige tongval. En natuurlijk ...Belgisch bier à volonté.
De relatie is niet blijven duren. Niet evident zo'n lange afstandsverkering. Ze hielden wel contact.
Een paar maand geleden heeft het maar even gescheeld of hij zou samen met zijn mama op bezoek komen. Maar hun budget liet het uiteindelijk niet toe.
Het is onwezenlijk. Het rauwe verdriet van zijn moeder die nu alleen achter blijft. Mijn dochter compleet van de kaart en niet wetend hoe ze zich moet opstellen ten aanzien van haar huidige vriend.
Mijn vrouw die op geen enkele manier iets van zich laat horen.
Leven kan verrekt hard en meedogenloos zijn.
I.M. David Gimenez,
Es tan difícil comprender
Geen opmerkingen:
Een reactie posten